Krzysiaczku nasz Drogi,

Na pierwszy krzyk Twój czekaliśmy z niepokojem. Na pierwszy uśmiech Twój czekaliśmy z nadzieją. Na pierwszy wspólny spacer czekaliśmy z uporem. Wszystkie te wydarzenia zapisały się w naszej pamięci złotymi cyframi dat.
I najważniejsze. Wszystkie te dni z Tobą nauczyły nas prawidłowej odmiany czasownika „być”: zamiast „będzie” – „jest”… I nic poza tym.
Twoja Lekcja „jestem tu i teraz”, z cichym życzeniem „bądź” brzmi nam ciągle z tylu głowy… Być może coś o tym wiesz i maczasz swoje anielskie paluszki we wzmacnianiu naszego wyostrzenia uwagi, emocji i zmysłów na to, co TERAZ.
My wpadliśmy na pomysł „rejestratora” tych zwykłych-niezwykłych dni… żeby pamiętać, żeby wspomnieć, żeby docenić…, szczególnie wtedy, gdy wszystko takie codzienne i szare.
Sposób? Zwykły kalendarzyk-notatnik. Taki kolorowy, śmieszny, trochę kiczowaty. Taki „co nie wypada” nosić ze sobą, bo absolutnie nie jest tym samym co codzienny organizer spotkań, załatwień, rachunków etc. To taki Kalendarz najbardziej NASZ z możliwych!
I jedna zasada: w dane, wybrane, zwyczajne-nadzwyczajne Dni wpisujemy hasłowo co nam się miłego przytrafiło, kogo fajnego spotkaliśmy, gdzie wyjątkowo się znaleźliśmy, czym się pozytywnie zaskoczyliśmy.
I powstaje nasza codzienna-niecodzienna Opowieść dobrych zdarzeń – z nami, w roli głównej.Kiedyś do tego wracamy i czujemy, że filozofia „JESTEM” pozwala ŻYĆ – całym sobą, poza biegiem biegu dnia, z prądem ciepłego wiatru wspomnień dla których warto tworzyć nowe, i nowe, i jeszcze nowsze…
Przecież jakże dosłownie przekonaliśmy się już sami, że „wczoraj do Ciebie nie należy. Jutro niepewne…Tylko dziś jest Twoje”*)
Krzysiuś, obiecujemy nasz prywatny Kalendarz zapisywać najpiękniejszymi „DZIŚ” jakie potrafimy stworzyć! Wiele z nich jest nieustannie podarowanych przez Ciebie :-*
I wszystkim z całego serducha życzymy tego samego – Kalendarza Pięknych Dni! 🙂

*) Jan Paweł II, Tryptyk rzymski